Simon autem praedictus pecuniarum et patriae delator male
loquebatur de Onia tamquam ipse Heliodorum instigasset ad haec
et ipse fuisset incentor malorum
provisoremque civitatis ac defensorem gentis suae et
aemulatorem legis Dei audebat insidiatorem regni dicere
sed cum inimicitiae in tantum procederent ut etiam per
quosdam Simonis necessarios homicidia fierent
considerans Onias periculum contentionis et Apollonium
insanire utpote ducem Coelesyriae et Foenicis ad augendam
malitiam Simonis ad regem se contulit
non ut civium accusator sed communem utilitatem apud semet
ipsum universae multitudinis considerans
videbat enim sine regali providentia inpossibile esse pacem
rebus dari nec Simonem posse cessare ab stultitia sua
sed post Seleuci vitae excessum cum suscepisset regnum
Antiochus qui Nobilis appellabatur ambiebat Iason frater Oniae
summum sacerdotium
adito rege promittens ei argenti talenta sexaginta et
trecenta et ex reditibus aliis talenta octoginta
super haec promittebat et alia centum quinquaginta si
potestati eius concederetur gymnasium et ephoebian sibi
constituere et eos qui in Hierosolymis erant Antiochenos
scribere
quod cum rex agnovisset et obtinuisset principatum statim
ad gentilem ritum contribules suos transferre coepit
et amotis his quae humanitatis causa Iudaeis a regibus
fuerant constituta per Iohannem patrem Eupolemi qui apud
Romanos de amicitia et societate functus est legationem
legitimam civium iura destituens prava instituta sancibat
etenim ausus est sub ipsa arce gymnasium constituere et
optimos quosque ephoeborum in lupanaribus ponere
erat autem hoc non initium sed incrementum quoddam et
profectus gentilis et alienigenae conversationis propter impii
et non sacerdotis Iasonis nefarium et inauditum scelus
ita ut sacerdotes iam non circa altaris officia dediti
essent sed contempto templo et sacrificiis neglectis
festinarent participes fieri palestrae et praebitionis eius
iniustae et in exercitiis disci
et patrios quidem honores nihil habentes graecas glorias
optimas arbitrabantur
quarum gratia periculosa eos contentio habebat et eorum
instituta aemulabantur ac per omnia his consimiles esse
cupiebant quos hostes et peremptores habuerant
in leges enim divinas impie agere inpune non cedit sed haec
sequens tempus declaravit
cum autem quinquennalis agon Tyro celebraretur et rex
praesens esset
misit Iason facinorosus ab Hierosolymis viros peccatores
portantes argenti didragmas trecentas in sacrificiis Herculis
quas postulaverunt hii qui adportaverant ne in sacrificiis
erogarentur quia non oporteret sed in alios sumptus eas
deputari
sed haec oblata sunt quidem ab eo qui miserat in
sacrificium Herculis propter praesentes autem datae sunt in
fabricam navium triremis
misso autem in Aegypto Apollonio Mnesthei filio propter
primatus Filometoris regis cum cognovisset Antiochus alienum se
a negotiis regni effectum propriis utilitatibus consulens
profectus inde venit Ioppen et inde Hierosolymam
et magnifice ab Iasone et civitate susceptus cum facularum
luminibus et laudibus ingressus est et inde Foenicen exercitum
convertit
et post triennii tempus misit Iason Menelaum supradicti
Simonis fratrem portantem pecunias regi et de negotiis
necessariis responsa perlaturum
at ille commendatus regi cum magnificasset faciem
potestatis eius in semet ipsum retorsit summum sacerdotium
superponens Iasonem talenta argenti trecenta
acceptisque a rege mandatis venit nihil quidem dignum
habens sacerdotio animos vero crudelis tyranni et ferae beluae
iram gerens
et Iason quidem qui proprium fratrem captivaverat ipse
deceptus profugus in ammaniten expulsus est regionem
Menelaus autem principatum quidem obtinuit de pecuniis vero
regi promissis nihil agebat cum exactionem faceret Sostratus
qui arce erat praepositus
nam ad hunc exactio vectigalium pertinebat quam ob causam
utrique ad regem vocati
Menelaus motus est sacerdotio succedente Lysimacho fratre
suo Sostratus autem praelatus est Cypris
et cum haec agerentur contigit Tarsenses et Mallotas
seditionem movere eo quod Antiochidi concubinae regis dono
essent dati
festinanter itaque rex venit sedare illos relicto suffecto
uno ex comitibus suis Andronico
ratus autem Menelaus accepisse se tempus oportunum aurea
quaedam vasa templo furatus donavit Andronico et alia
vendiderat Tyro et per vicinas civitates
quod cum certissime cognovisset Onias arguebat eum ipse in
loco tuto se continens Antiochiae secus Dafnen
unde Menelaus accedens ad Andronicum rogabat ut Onian
interficeret qui cum venisset ad Onian et datis dextris cum
iureiurando quamvis esset ei suspectus suasisset asylo
procedere statim eum peremit non veritus iustitiam
ob quam causam non solum Iudaei sed et aliae quoque
nationes indignabantur et moleste ferebant de nece tanti viri
iniusta
sed regressum regem de Ciliciae locis adierunt Iudaei apud
Antiochiam simul et Graeci conquerentes de iniqua nece Oniae
contristatus itaque ad animam Antiochus et flexus ad
misericordiam lacrimas fudit recordatus defuncti sobrietatem et
modestiam
accensusque animis Andronicum purpura exutum circumduci per
totam civitatem iubet et eodem loco quo in Onian impietatem
commiserat sacrilegum vita privari Domino illi dignam poenam
tribuente
multis autem sacrilegiis in templo a Lysimacho commissis
Menelai consilio et divulgata fama congregata est multitudo
adversus Lysimachum multo iam auro exportato
turbis autem insurgentibus et animis ira repletis
Lysimachus armatis fere tribus milibus iniquis manibus uti
coepit duce quodam Tyranno aetate pariter et dementia provecto
sed ut intellexerunt conatum Lysimachi alii lapides alii
fustes validos arripere quidam vero cinerem in Lysimachum
iacere
et multi quidem vulnerati quidam autem et prostrati omnes
vero in fugam versi sunt ipsum etiam sacrilegum secus aerarium
interfecerunt
de his ergo coepit iudicium adversus Menelaum agitari
et cum venisset rex Tyrum ad ipsum negotium detulerunt
missi viri tres a senioribus
et cum superaretur Menelaus promisit Ptolomeo multas
pecunias ad suadendum regi
itaque Ptolomeus in quodam atrio positum quasi refrigerandi
gratia regem adiit et a sententia deduxit
et Menelaum quidem universae malitiae reum criminibus
absolvit miseros autem qui etiam si apud Scytas causam
dixissent innocentes iudicarentur morte damnavit
cito ergo iniustam poenam dederunt qui pro civitate et
populo et sacris vasis causam prosecuti sunt
quam ob rem Tyri quoque indignati erga sepulturam eorum
liberalissimi extiterunt
Menelaus autem propter eorum qui in potentia erant
avaritiam permanebat in potestate crescens in malitia et ad
insidias civium